Als jij bent wie jij bent, dan is daar een goede reden voor. Dan is dat omdat jij op deze wijze, hier en nu, nodig bent op deze planeet. Denken of oordelen dat we anders horen te zijn of bepaalde dingen niet zouden moeten doen of net wel, haalt ons weg bij onze essentie en creëert een verscheuring met ons zelf.
Deze eerder mentale energie is heel anders dan de sfeer in ons hart. Zelfs wanneer we ons tonen op een manier die niet in lijn ligt met onszelf - in mensentaal wel eens ‘fouten maken’ geheten - dan is dit deel van een dieperliggend proces dat ons, wanneer we haar dat toestaan, een stukje dichter brengt bij ons eigen wezen. Net omdat we vaak aan ons hart voorbij gaan, onszelf en ons ‘zelf’, missen we de unieke schat van deze verbinding met onszelf. Wat als we nu deze reis ondernemen, naar al die plekken waar we voelen, ook wanneer we niet zo van die sensatie houden, of het even heel spannend is, of ronduit pijnlijk. Wat als we daarbij in-gewikkeld worden, als een geborgen pasgeborene, welkom, door een zacht en warm deken van compassie.
Compassie is een grote en onuitputtelijke kracht. Het is als een grote en sterke moeder met diepe wortels, die met haar liefde alles kan helen en een onwankelbaar hart heeft. Ze is vrij van oordeel - er komt nu eenmaal geen denken bij dat diepe voelen - en dat maakt dat ze welke wonde dan ook kan helen. Compassie schenkt ademruimte, zachtheid en een gevoel van stabiliteit.
De ideale mix om ons te ontslaan van alle schuld, schaamte en andere gewichten die we vaak meedragen in onze binnenwereld. Compassie geeft energie. Ze tilt ons op. Ze herinnert ons aan ons ware zijn. Compassie draagt - hoe teder ook - een brandend en verwarmend vuur in zich.
De strijd is niet alleen de jouwe wanneer compassie je gezel is. Dan draait de wind, verschuift de energie en gebeurt er iets… iets helemaal anders.
Een warm deken.
Het is van jou.
Voor jou.
Helemaal... voor jou.
